Omwille van de verwachte sterke stijging van het aantal zorgbehoevende ouderen in ons land – er wordt een verdubbeling voorspeld tot 1,2 miljoen in 2060 – zal het zorgaanbod via familiale mantelzorg en professionele zorg in de toekomst niet volstaan. De erkenning en steun van mantelzorgers dient daarom te worden uitgebreid tot personen buiten de familie, zoals vrienden of buren. Dat stelt de Leuvense sociologe Amandine Masuy in haar doctoraat.

Masuy baseerde zich op cijfers over de ouderenzorg uit de Panel Study of Belgian Households dat voor de periode 1992-2002 gegevens bevat bij  meer dan duizend 65-plussers. “Momenteel is de naaste familie de belangrijkste factor in de ouderenzorg”, aldus Masuy in de Campuskrant van de K.U.Leuven. Die familiale mantelzorg wordt echter zwaar onderschat. Terwijl het aantal zorgbehoevende ouderen stijgt, daalt het aantal kinderen (en potentiële familiale mantelzorgers). Door het toenemend aantal echtscheidingen wordt de kans groter dat de ouder geen goede relaties heeft met zijn kinderen”, aldus Masuy.  Masuy pleit er dan ook in het concept mantelzorg de familiale steun uit te breiden tot “nabije steun” en deze extra-familiale mantelzorgers te erkennen en ondersteunen.

Een overkoepelend statuut voor het hele land wordt volgens de sociologe echter niet makkelijk omdat de problemen zich anders stellen in de verschillende regio’s. In Vlaanderen is er meer langdurige zorg door familieleden dan in andere gewesten vanwege demografische redenen en omdat Vlaanderen al vanaf de jaren tachtig de informele thuiszorg stimuleerde en Wallonië en Brussel in het verleden meer voor de institutionele zorg kozen.

“Een zeer belangrijke evolutie en een heel verfrissende invalshoek.” reageert Van Volcem. “Ook op vlak van ruimtelijke ordening en huisvesting zijn dergelijke conclusies erg relevant.  Als we bijvoorbeeld spreken over de ruimtelijke inplanting van woonzorgcentra of  nieuwe types woonvormen zoals kangoeroewoningen.”

Bron: Belga