Minister Vandeurzen (Cd&V) stelde zijn ouderenbeleidsplan voor in het Vlaams Parlement. “Een gemiste kans om specifieke woonruimte te creëren voor ouderen. De minister is helemaal niet vooruitstrevend.” reageert Vlaams parlementslid Mercedes Van Volcem (Open Vld).
“De plannen van de Vlaamse regering zijn onvoldoende om aan de noden van de babyboomers te voldoen. De intenties zijn goed, maar de acties blijven uit. Verder dan een inventaris opmaken komt men niet. Vandeurzen rekent op z’n collega’s voor het beleid. Maar zowel het beleidsplan Ruimtelijke Ordening als het beleidsplan Wonen hebben geen doortastend beleid ten aanzien van ouderen. ” stelt Van Volcem.
“Het belang van een vooruitstrevend woonbeleid gericht op de nieuwe generatie babyboomers wordt gigantisch onderschat door deze Vlaamse Regering. We mogen niet achter de feiten aanhollen. Vlaanderen moet ambitie koesteren om op vlak van woon -en zorgbeleid voor ouderen een topregio te worden.” vervolgt Van Volcem.
Knelpunt: gebrek aan ruimte
“Door vaste kosten en strikte reglementering moet een rusthuis minstens uit 80 wooneenheden bestaan om rendabel te zijn. Deze schaalvergroting vereist ruimte en grote oppervlaktes (5000 tot 10000 m2). In de stad zijn deze ruimtes eerder schaars (woonbestemming). Het is dan ook verre van evident voor gemeenten om flexibel en dynamisch in te spelen op de woonnoden van de ouderen. Een gewestelijk RUP zou woonzorgzones kunnen aanduiden. Minister Vandeurzen (Cd&v) moet hiervoor samenzitten met z’n collega Muyters (N-VA).”
“Gezien de reële noodzaak aan ouderenverzorgcentra is het aangewezen om bij de woonuitbreidingsgebieden ook de kaart te trekken van huisvesting voor ouderen. Gemeenten in het buitengebied worden meestal gekenmerkt door een verouderende bevolking en kampen met een gebrek aan de juiste voorzieningen. Het is belangrijk om dit probleem te erkennen en rekening te houden met de demografie per gemeente. Gemeenten moeten het concept ‘woonzorgzone’ als toetssteen gebruiken bij buurt –en dorpsontwikkelingen…”
“Aan de hand van een flexibele ruimtelijke ordening en soepele reglementering moeten private investeerders mogelijkheden krijgen om de zorgbehoefte beter af te stemmen op de oudere (consument). Voor zorgbehoevende ouderen is nabijheid nog steeds het belangrijkste criterium. De blauwe zones, bedoelt voor gemeenschapsvoorzieningen, moeten door zorginstellingen van alle rechtsvormen kunnen worden bebouwd. Ook private investeerders moeten zorgvoorzieningen kunnen bouwen voor ouderen.”
Dualisering
“Wie oud is en arm heeft weinig perspectief. Geen eigen huis meer (geen lening) en geen perspectief op werk. Daarom zouden de steden en gemeenten in hun lokaal toewijzingsreglement en doelgroepenplan vooral rekening moeten houden met senioren met een laag maandelijks inkomen. Een belangrijk vraag is of er ook sociale mix moet komen in rusthuizen en wie dit alles gaat betalen.”
“De surfclub in Zeebrugge is een bruisende sportclub en place to be voor de jongeren. Het maakt van Zeebrugge nog een hippe Brugse plaats. De surfclub moet blijven.” stelt Mercedes Van Volcem, schepen van ruimtelijke ordening en Vlaams Parlementslid. “De ruimtelijke ordening moet er vooral zijn voor de mensen, niet alleen voor de vogels en het groen. De surfclub stoort niemand. De wetgeving inzake ruimtelijke ordening is soms zeer onbillijk. Ze wordt opgemaakt vanuit de adviezen van de ambtenarij. Dit is een lacune. Er is geen mogelijkheid voor nuance. De strenge wetten zijn er voor het eigen gemak en de principes. Het vergt moed om af te wijken van een principe. Dit kan mits motivatie. Principes zijn voor je eigen gemak (rechtlijnig) maar de gevolgen zijn soms niet evenredig.”
