Deze morgen vertrok ik naar Nederland voor een werkbezoek over de grens. De leden van de commissie Wonen in het Vlaams Parlement, nemen een kijkje bij onze buren en wisselen inzichten en ervaringen uit met onze Nederlandse collega’s. Het werkbezoek duurt tot en met vrijdagavond. We zullen ingaan op enkele cruciale kwesties inzake het woonbeleid, onroerend erfgoed en monumentenzorg.
Op de planning staat een bezoek aan het gemeentebestuur Maastricht, bezoek aan het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijkrelaties, de provincie Zuid-Holland en het gemeentebestuur Den Haag. Ook zullen we vergaderen met de Rijksdienst Monumentenzorg en het provinciebestuur Zuid-Holland en het gemeentebestuur Den Haag bezoeken.
Woonbeleid en Volkshuisvesting doorheen het werkbezoek
Een van de hoofdthema’s van dit werkbezoek is het Nederlandse woonbeleid en de volkshuisvesting. We zullen discussiëren over verschillende aspecten van dit beleid, variërend van betaalbaar wonen tot sociale huisvesting en studentenhuisvesting. Hier zijn enkele van de vragen en onderwerpen die aan bod zullen komen:
Betaalbaar wonen: We willen een dieper inzicht krijgen in de betaalbaarheid van woningen in Nederland met inbegrip van koop- en huurprijzen, hypotheekrenteaftrek en huurregulering. Ook zullen we bespreken welke voorwaarden gelden voor huurtoelagen binnen de private huurmarkt en hoeveel mensen daarvan profiteren.
Sociale huisvesting: Het aanbod van sociale woningen en de stimulansen om dit aanbod te vergroten. Ook de voorwaarden voor toegang tot dit systeem, zullen aan bod komen.
Opkoopbescherming: We zijn geïnteresseerd in de effecten van maatregelen zoals opkoopbescherming op de betaalbaarheid van koopwoningen en de beperking van beleggers die woningen kopen om te verhuren.
Energetische renovatie: Nederland heeft ambitieuze doelstellingen voor klimaatneutraliteit in 2050. We willen begrijpen hoe de overheid omgaat met energetische renovaties en welke incentives zij ter beschikking stelt om deze doelstellingen te behalen.
Huisvestingsbeleid voor diverse doelgroepen: Naast sociale huisvesting en studentenhuisvesting, willen we weten hoe Nederland omgaat met de huisvesting van bijvoorbeeld vluchtelingen en asielzoekers.
Regulering van toeristische verhuring: Airbnb en soortgelijke platforms hebben de verhuurmarkt veranderd. We zullen bespreken hoe Nederland deze verhuring reguleert.
We zullen ook cijfers bekijken. De gemiddelde koop- en huurprijzen en het percentage sociale huurwoningen en private huurwoningen zullen aan bod komen. Ik ben ook benieuwd naar de verdeling tussen particuliere verhuurders en investeringsgroepen.
Onroerend Erfgoed en Monumentenzorg
Naast woonbeleid, zal ons werkbezoek zich ook richten op onroerend erfgoed en monumentenzorg. We zijn benieuwd naar hoe Nederland bepaalt welk erfgoed behouden blijft voor toekomstige generaties. Daarnaast wil ik graag weten of er een classificatiesysteem wordt gebruikt voor overheidssteun.
We zullen specifiek spreken over herbestemming van kerkgebouwen en andere monumenten, en de uitdagingen rond renovaties en toegankelijkheid.
Dit werkbezoek biedt ons de kans om te leren van onze Nederlandse collega’s en ideeën uit te wisselen over deze belangrijke onderwerpen. Ik kijk ernaar uit om te leren hoe deze inzichten kunnen bijdragen aan het beleid en de besluitvorming in Vlaanderen.
Vlaams Parlementslid Mercedes van Volcem vindt het een goede zaak dat er één Vlaams label komt voor studentenhuisvesting / studentenkoten. Vandaag is er een wildgroei van labels over de verschillende studentensteden. Ze pleit voor een soort ‘Tripadvisor’ die kotstudenten toelaat om hun kot en kotbaas te beoordelen. De Vereniging van Vlaamse Studenten pleit al langer voor een label voor klantvriendelijke kotbazen.
Vele (oud)studenten die op kot hebben gezeten, kunnen heel wat verhalen vertellen over de staat van hun kot. Verouderde en versleten zaken die maar niet gerepareerd worden maar ook soms gevaarlijke situaties die niet reglementair zijn. Studentenkoten zijn niet altijd de beste voorbeelden van degelijke huisvesting. Er is al veel verbetering gekomen maar de kwaliteit van studentenkoten blijft een belangrijk aandachtspunt.
De verschillende Vlaamse studentensteden hebben vandaag hun eigen manier om de kwaliteit van koten te verbeteren. Dat heeft zich in vertaald in een wildgroei van verschillende kwaliteitslabels in de verschillende studentensteden.
Daar komt nu verandering in met de komst van één Vlaams label op basis van 3 parameters: Woningkwaliteit, brandveiligheid en de juiste stedenbouwkundige vergunning.
Vlaams Parlementslid Mercedes Van Volcem, zelf moeder van twee kotstudenten, vindt het nieuwe label een goede zaak. Voor Van Volcem moet het echter verder gaan.
De Vereniging van Vlaamse Studenten pleit voor een label voor klantvriendelijke kotbazen. Sommige kotbazen rijden de kantjes eraf door noodzakelijke herstellingen uit te stellen, belangrijke vragen te negeren en te talmen met het terugbetalen van de huurwaarborg.
Om daaraan tegemoet te komen pleit Van Volcem voor een soort van ‘Tripadvisor’ waarbij kotstudenten de klantvriendelijkheid van hun kotbaas kunnen quoteren met een passend aantal sterren.
Van Volcem: “Kotstudenten staan niet altijd even sterk ten opzichte van hun kotbaas. Er is te weinig aanbod dus de keuze is beperkt. Sommige kotbazen weten dat en maken daar helaas gebruik van om klachten en vragen van hun studenten te negeren. Door studenten de mogelijkheid te geven hun kotbaas te beoordelen, maak je ze sterker als consument, bestraf je malafide kotbazen en beloon je eerlijke kotbazen.”
Vlaams minister van Wonen Matthias Diependaele antwoordde in de plenaire vandaag dat het een terechte bekommernis is en dat er verder wordt gewerkt aan de uitbreiding van het kotlabel.
Het was even schrikken toen het nieuws bekend geraakte dat de stad Leuven via het sociaal beheersrecht een leegstaand huis gaat renoveren en verhuren als sociale woning voor de komende negen jaar. Deze maatregel grijpt namelijk in op het eigendomsrecht.
Het sociaal beheersrecht moet dienen om leegstaande en verkrotte woningen van de eigenaar over te nemen, op te knappen en vervolgens te verhuren aan kwetsbare mensen via een sociaal verhuurkantoor. Niet alleen stad Leuven kiest voor het sociaal beheersrecht, in Sint-Truiden loopt de procedure om woningen in beheer te kunnen nemen en ook Gent start voor de eerste dossiers binnenkort de procedure op. Er zijn daarnaast ook initiatieven in Sint-Niklaas, Menen, Sint-Pieters-Leeuw en Halle en intenties in o.a. Antwerpen.
Omdat deze maatregel toch ingrijpt op het eigendomsrecht stelde ik minister Diependaele hierover enkele vragen.
Uit het antwoord van de minister blijkt dat jaarlijks in de periode 2018-2021 tussen 1.837 en 2.406 woningen ongeschikt en/of onbewoonbaar verklaard werden in de 13 centrumsteden. Enkel woningen of gebouwen die minstens twee jaar opgenomen zijn in het leegstandsregister of in het register van verwaarloosde gebouwen en woningen komen in aanmerking. In de tabel hieronder staan de aantallen per jaar en per stad.
(Het Laatste Nieuws*, Do. 19 Jan. 2023, Pagina 20)
De koopmarkt in het vastgoed mag dan afkoelen, de huurmarkt blijft verder verhitten. Vooral in de centrumsteden verdringen kandidaat-huurders mekaar. ”Daar zien we voor één en hetzelfde pand zelfs soms tot 80 kandidaat-huurders”, aldus expert Filip Dewaele van Dewaele Vastgoedgroep.
Sinds april is het aantal kandidaat-huurders merkelijk toegenomen, weet de huurexpert. ”Dat is ook het moment dat de verkoopvan vastgoed begon te vertragen, vanwege de oplopende rente die lenen duurder maakt.” Gemiddeld kreeg Dewaele voor een huurpand in Vlaanderen zestien aanvragen voor een bezoek — veelal van starters, alleenstaanden en gepensioneerden die kleiner willen gaan wonen, maar ook steeds meer tweeverdieners die de huurmarkt afspeuren — een derde meer dan ervoor. ”Voor één op de tien verhuurpanden waren er zelfs meer dan 30 bezoekaanvragen, met uitschieters boven de 80. We zien voor een huurwoning tegenwoordig tot zes keer meer gegadigden dan voor een koopwoning. Door de aantrekkende rente en de onzekere tijden verwachten we dat dat verschil alleen nog maar groter zal worden.”
Maar omdat niet alles absurd duurder moet worden: de stormloop op de Vlaamse huurmarkt vertaalt zich niet in even fel gestegen prijzen. De gemiddelde huurprijs voor een contract voor een woonhuis dat vorig jaar in Vlaanderen bij Dewaele werdafgesloten, bedraagt 887 euro per maand. ”Er kwam gemiddeld 16 euro bij de huurprijs bij, een stijging van ‘amper’ 1,8 procent tegenover een jaar eerder.” Ter vergelijking: wie vorig jaar een huis kocht, betaalde gemiddeld zo’n 8,2 procent meer. ”Huurappartementen werden gemiddeld 4,5 procent duurder tot 753 euro per maand. Dat is 32 euro meer dan in 2021.”
Weggesmeten geld
Huren is weggesmeten geld, wordt weleens gezegd. Immotheker-Finotheker berekende wat je zou kunnen kopen voor een bedrag dat gelijkstaat aan 25 jaar huren. ”Een maandelijkse leencapaciteit van 887 euro gedurende 25 jaar maakt dat je aan de huidige hypothecaire vaste rentevoet van 3,4% 180.000 zou kunnen lenen””, weet zaakvoerder John Romain. ”Samen met 37.000 euro aan gespaarde eigen middelen en na aftrek van alle kosten zou je een woning uit de hand kunnen kopen van…. 201.063 euro.”
“Rest ons nog te vragen wat je vandaag nog hebt voor 200.000 euro. Romain: ”Niks. Voor dat budget heb je een oud huis met EPC-label F en een pak kosten aan je broek. Zo’n huis binnen de vijf jaar duurzaam maken, zoals nu verplicht is in Vlaanderen, kost nog eens minimaal 50.000 tot 60.000 euro extra. Conclusie: veel kandidaat- kopers, vooral uit de lagere middenklasse, vallen uit de boot. Huren is weggesmeten geld, maar voor sommigen is het wel de enige mogelijke oplossing.”” Het gaat echter wel om een theoretische berekening. In de praktijk zal de huurprijs gedurende die 25 jaar worden geïndexeerd, terwijl de maandelijkse aflossingen aan de bank vast zijn. Dat pleit in het voordeel van kopen.
Ondanks een geldend moratorium tot 2028 op de verkoop van sociale woningen in Vlaanderen, zou sociale huisvestingsmaatschappij de Volkshaard in Gent een aantal van zijn sociale units verkocht hebben. De problematiek rond een té trage stijging van het sociale aanbod sleept echter al langer aan.
Zo’n 185.000 mensen wachten op een sociale woning. Er staan méér kandidaten op de wachtlijst dan er sociale huurwoningen zijn. Het sociaal woonbeleid moet dringend bijgestuurd worden en de private huurmarkt moet hier actiever betrokken worden.
De gemiddelde huurprijs voor een sociale woning is vandaag 334 euro per maand. Op de private markt is dat 800 euro. De 182.000 kandidaat-huurders op de wachtlijst voor een sociale woning voldoen echter aan dezelfde inkomensvoorwaarden als sociale huurders, maar zijn genoodzaakt zich op de private markt te begeven. Dit betekent dus een voordeel van ongeveer 500 euro per maand voor de 146.000 sociale huurders tegenover de 182.000 wachtenden.
Die discrepantie is té groot. Het geven van een voordeel aan 146.000 sociale huurders, maar niet aan 182.000 wachtende kandidaat-huurders, met dezelfde inkomensvoorwaarden, krijg je aan niemand uitgelegd. Ik pleit ervoor om zowel de wachtenden op een sociale woning als de sociale huurders op dezelfde manier te behandelen.
Een huurbonus zou bijvoorbeeld juister zijn. Daarenboven wordt werken hiermee gestimuleerd. De huurbonus laat mensen tijdelijk een deel van de huurprijs fiscaal aftrekken van hun belastingen. Dat motiveert om te werken. Huidig woonbeleid doet net het omgekeerde.
Bekijk hieronder mijn tussenkomst tijdens de commissie wonen in het Vlaams Parlement over het onvoldoende woonaanbod aan wooneenheden en studentenhuisvesting in Vlaanderen.
De OESO kwam eerder dit jaar haar rapport over de Vlaamse woonmarkt toelichten tijdens een hoorzitting in de commissie wonen van het Vlaams Parlement. Daaruit bleek dat het Vlaams woonaanbodonvoldoende groot is. Het innemen van nieuwe open ruimte wordt ook steeds moeilijker door de bouwshift. Er is echter een tekort aan alle types woningen, van studentenhuisvesting tot sociale woningen.
Inzetten op kernverdichting is een manier om deze problematiek aan te pakken. Al botst dit nog te vaak op weerstand door verhoogde mobiliteit of het belemmeren van open zicht door meer bouwlagen toe te voegen aan bestaande gebouwen.
Daarom pleit ik voor een Vlaams woonplan waarin per stad of gemeente de totale woonbehoefte duidelijk in kaart wordt gebracht. Vanuit Vlaanderen bepaalt men dan, samen met lokale en regionale actoren, het bouwritme.
Bekijk hieronder mijn tussenkomst tijdens de commissie wonen in het Vlaams Parlement over het systeem van sociale voordelen dat motivatie om te werken afremt.
Huidig systeem van sociale voordelen in het sociaal woonbeleid stimuleert eigenlijk om NIET te gaan werken. Een hoger loon betekent immers een hogere sociale huurprijs. Bij de berekening van de sociale huurprijs is het inkomen namelijk de belangrijkste factor voor het bepalen hiervan. Hoe hoger het inkomen, hoe hoger de sociale huurprijs.
Bij de huurpremie zien we hetzelfde gebeuren. Wie meer verdient, kan mogelijks zijn huurpremie verliezen. De huurpremie bedraagt vandaag maximum 157 euro (in bepaalde gemeenten 173 euro). Kandidaat-huurders, die dus binnen de inkomensgrenzen vallen voor deze huurpremie, zien hiermee hun huurprijs op de private woonmarkt dalen van gemiddeld 800 euro tot 650 euro. Als hun inkomen plots stijgt door promotie of andere factoren, zullen zij hun huurpremie verliezen. Hoewel velen onder hen eigenlijk nog steeds dat duwtje in de rug nodig hebben. Deze mensen zullen namelijk niet plots grootverdieners worden. Om deze situatie te vermijden, kiezen velen onder hen om niet (méér) te werken, en dus te verdienen. Sommigen kiezen zelfs bewust voor parttime werk om de inkomensgrenzen van sociale huurprijsberekening of huurpremie niet te overschrijden.
Zoals ik al langer bepleit, moet meer werken eindelijk beloond worden. Zij die écht niet in staat zijn, hebben uiteraard recht op een sociale woning en moeten daarin sneller geholpen kunnen worden. Maar voor wie wél kan werken, moet een sociale woning echter een tijdelijke oplossing bieden.
Vandaag zijn er 182.000 huurders die wachten op een sociale woning. Een historisch record. Nooit waren de sociale wachtlijsten zo hoog !
Het aantal wachtenden stijgt volgens de minister minder snel dan vroeger maar dat is nonsens. Theoretisch hebben 250.000 mensen recht op een sociale woning, maar de mensen zijn zo ontmoedigd dat ze zich zelfs niet meer inschrijven.
Vorig jaar kwamen er maar 668 bij in heel Vlaanderen. Tevens het grootste dieptepunt in jaren.
Het systeem botst op zijn grenzen. In de steden waar er 72.000 wachtenden zijn verdwenen zelfs 332 woningen vorig jaar.
De sociale huisvesting heeft nog weinig grond, een project duurt gemiddeld vier tot zes jaar en tegen veel projecten is er beroep.
Als parlementslid stel ik al jaren dat contracten tijdelijk moeten zijn. In 2017 werd dit voor het eerst ingevoerd. De eerste contracten die aflopen zijn dus pas in 2026.
Er moet meer doorstroming zijn. Een tijdelijke oplossing.
Mijn voorstel is om sociale woningen toe te wijzen aan mensen die het echt nodig hebben : zieke mensen, gepensioneerden met laag pensioen, …. Wie gezond is en kan werken kan dit enkel tijdelijk bekomen na tegenslag (bijvoorbeeld faillissement, scheiding en geen inkomen, ….)
Bovendien vind ik dat een sociale woning ook een bestaande woning kan zijn en geen nieuwbouwwijk hoeft te zijn.
Een huurbonus is een beter systeem. Laat mensen tijdelijk een stuk van de huur fiscaal aftrekken. Dat motiveert ook om te werken.
Wie nu een sociale woning toebedeeld krijgt, moet meer huur betalen als er meer verdiend wordt. (22 procent inkomen). Wie dus aan de slag gaat, heeft naast werkloosheidsval ook huisvestingsval.
Wie een huurpremie krijgt en aan de slag gaat, verliest zijn premie.
We moeten inzetten op tijdelijke hulp. De minister moet alleszins meer doen en niet historisch slechte cijfers positief proberen uitleggen.
De minister moet beseffen dat het systeem op zijn grenzen loopt en dus en nieuw sociaal woonbeleid komen. Een systeem die werken aanmoedigt, mensen vlugger helpt en tijdelijkheid centraal stelt voor al wie kan werken.
Wie werkt en belastingen betaalt, onderhoudt vandaag het systeem.
Bovendien is er een te grote discrepantie tussen normale huur en sociale huur. De gemiddelde huur is 360 euro voor een sociale woning. Op de private markt is dat 800 euro.
Een sociale huur zou minimum 500 euro moeten zijn. Voor 360 euro kan je zelfs geen studentenkot meer huren.
De 11.277 toewijzingen telt voor 1/5 herhuisvestingen. Dus amper 9.000 mensen van de 182.000 kandidaten op die sociale wachtlijsten werden geholpen. Dat is 5 procent van de wachtenden!
Tijd voor actie meneer de minister en leg vrijdag aub de huurbonus op tafel of uitbreiding van een tijdelijke huurpremie voor alle wachtenden die straks ook indexatie van 10 procent huur staat te wachten.
De nieuwe cijfers werden vandaag gepubliceerd op de website van de VMSW.
LEUVEN – Vandaag vond in Leuven het tweede Liberaal Vuur congres van Open VLD plaats. Het thema: ‘Vooruitgaan in een moderne economie’.
Operatie Liberaal Vuur heeft als doel de vernieuwing van de liberale partij in te zetten. Om te blijven vechten voor vrijheid en vooruitgang van ieder mens met frisse en liberale ideeën. Het congres vandaag legde de focus op werken, ondernemen en wonen. Dat laatste thema is voor mij uiteraard van groot belang.
Om mee het liberale vuur aan te wakkeren diende ik 14 voorstellen in. Enkelen daarvan mocht ik tijdens een vurig debat deze morgen verder bepleiten.
Ik was dan ook heel erg opgetogen met het feit dat verschillende van mijn voorstellen aangenomen werden, en dus zullen worden opgenomen in de uiteindelijke congrestekst.
Let wel: het ontbrak ons aan tijd om ook het luik over sociaal wonen te behandelen. Mijn voorstellen hieromtrent zijn vandaag dus niet aan bod gekomen. Deze zullen later tijdens het groot congres wél behandeld worden. Voorlopig werden dus zes van mijn veertien voorstellen (voorstellen rond sociaal wonen incl.) aangenomen en verwerkt in de congrestekst.
Hieronder zijn mijn 14 voorstellen te lezen (zie geel dewelke aangenomen werden). Daarna volgen ook de twee aangenomen stellingen!
Registratierechten op de eigen woning : 0 procent (bestaande woningen)
Ten eerste pleit ik ervoor om de registratierechten op de aankoop van een eerste woning tot een minimum te herleiden. Dat betekent 0 %. De registratiebelasting bij aankoop van de enige eigen woning beloopt sinds 1 januari 2022 drie procent, maar dit wil ik nu dus nogmaals verlagen. De kopers van tweede woningen en tweede verblijven betalen vandaag 12 procent, zo heeft een starter vandaag 9 procent voordeel en als hij een energetisch renovatie doet, is dat 11 procent. Wij wensen met de liberalen de registratierechten bij de aankoop van een eigen woning af te schaffen.
Geen hypotheekrechten op de hypotheek voor de eerste woning
We schaffen tevens de hypotheekrechten af (federaal) op het ontleende bedrag voor de eigen woning waarvoor een hypotheek wordt genomen.
Nieuwbouw (is energetisch veel beter) : 6 procent voor eerste woning
Daarnaast streef ik er ook naar om een tijdelijke maatregel in te voeren om de btw op het bouwen van een eerste nieuwbouw woning te verlagen naar 6 procent. Dit is momenteel al het geval voor sloop- en heropbouw werken, maar dit zien we graag uitgebreid naar nieuwbouwwoningen tot 350000 euro
Verhuurmarkt
Ook voor nieuwbouwwoningen met oog op betaalbare verhuur pleit ik voor een BTW tot 6 procent. De voorwaarden die ik hieraan wil koppelen zijn de volgende:
Huurder moet er zijn domicilie hebben.
27 jaar huur
Verhuren aan alleenstaande met inkomen onder 36000 euro bruto of gezin met inkomen van 72000 euro bruto
Jaarlijks vastgelegd rendement : aankoop plus kosten x 3 procent bruto , geïndexeerd voorbeeld : 350000 euro plus 6 procent is 371000 euro x 3 procent is 11130 euro is 927,5 euro;
Voorbeeld rendement aankoop kosten x 3 procent geïndexeerd :
250000 euro plus 6 procent is 265000 eurox 3 procent bruto is 7950 euro is 662, 5 euro
Gronden
Door de bouwshift wordt bouwgrond ook steeds schaarser, terwijl de coronapandemie de Vlaming heeft doen inzien hoe graag hij groen heeft en open ruimte. Daarom pleit ik er ook voor om percelen tot 400m2 belastingvrij te kunnen aankopen wanneer het om de eerste woning gaat. Dit geldt ook voor grondwaarde van de appartementen die dienen voor een eerste woning.
Renoveren
Energetische renovaties zullen in de nabije toekomst erg belangrijk blijven. Ze zullen immers uiteindelijk de woonkost doen afnemen. Om mensen te stimuleren deze renovaties te doen, pleit ik voor een renovatiebonus. De bestaande eengemaakte renovatiepremie van de Vlaamse Regering treedt pas in werking ná de gemaakte investeringen, maar sluit daarmee de mensen uit die in eerste instantie die kosten al niet kunnen maken. Een renovatiebonus van 60.000 euro voor een bestaande woning of verhuurwoning, zou dit dus moeten verhelpen.
Te koppelen aan stijging van EPC label.
Huurpremie uitbreiden
Momenteel geeft de Vlaamse Overheid geeft huurpremies voor mensen die vier jaar op lijst staan. Zij die werk vinden, verliezen hun premie. Het systeem van een huurbonus zou ook als volgt werken: hoe meer je verdient, hoe meer aftrek je hebt. Hiermee wordt ook werken gestimuleerd.
De huurpremie wordt nu gegeven aan mensen met de zwakste inkomensten. Die zou ik behouden maar uitbreiden naar mensen die drie jaar op de wachtlijst staan voor een sociale woning ipv vier jaar.
Verplicht verhuizen naar een sociale woning zou ik afschaffen als je een huurpremie ontvangt.
Studentenhuisvesting
Ook een groeiende groep op de woningmarkt zijn studenten. Naar verluidt komen er tegen 2040 zo’n 95.000 nieuwe studenten naar onze steden. Ook zij zijn een erg kwetsbare groep en moeten we ondersteunen in hun zoektocht naar betaalbare huisvesting. Via een actieplan tussen universiteiten en steden, met objectieven en monitoring, moet de samenwerking bekeken worden met enkele private, dynamische spelers die nu reeds actief zijn op de markt.
Vraag is waarom er specifieke studentenhuisvesting moet zijn en studenten niet gewoon een studio of een appartement met twee of drie personen kunnen huren. De stad kan dan voor studenten de taks op tweede verblijf vrijstellen of beperken voor studenten.
#Plekvrij:
De oorlog in Oekraïne bracht in Vlaanderen ook heel wat teweeg met als resultaat een aantal hartverwarmende initiatieven. Het initiatief van #Plekvrij wil ik dan ook graag doortrekken. Iedereen is baas in eigen huis en #Plekvrij mag bestaan voor iedereen die wil onderverhuren met een minimum oppervlakte per persoon.
Open blik voor alternatieve woonvormen
Bijzondere tijden vragen om bijzondere maatregelen. Daarom is het ook belangrijk om met een open blik naar alternatieve woonvormen te kijken. Ik pleit daarom voor het regelluw maken van het wonen in Tiny Houses. Ook moet er een vrijstelling komen bij boerderijen voor deze alternatieve woonvorm.
Zorg- of kangoeroewoningen
In dezelfde lijn met het vorige voorstel, moet de regelgeving bij zorg- of kangoeroewoningen aangepakt worden. Graag zie ik in de regelgeving hier een uitbreiding naar alle zorgbehoevenden zonder dat er een verschil van 20 jaar moet zijn tussen inwoners van beide delen. (nog eens nagaan )
Klassieke gezin is geen actueel begrip meer
Het klassieke ‘gezin’ is eigenlijk geen actueel begrip meer. We zien het in de prognoses van Statbel dat tegen 2060 de helft van de huishoudens uit één persoon zullen bestaan. De mogelijkheden voor Co-Huren of Co-Housing moeten dus opengetrokken worden.
Huurkoop
Voor starters pleit ik ook voor een systeem van onroerende leasing. Binnen dit systeem kunnen huurgelden van een eerste periode aangewend worden om na een bepaalde tijd over te gaan tot aankoop van een woning. Dit kan een financieel-technisch instrument zijn om de toegang tot het eigenaarschap te vergemakkelijken. bijvb. HAMSTERHUREN
Sociaal wonen
-meer doorstroming voor iedereen die gezond is en aan de slag kan en tijdelijke contracten van 6 jaar in plaats van 9 jaar
-sociale huur koppelen aan activering;
-indien je werkt gaat de huur niet omhoog om werk te stimuleren
(soort huurbonus),
-geen sociale woningen meer bijbouwen (te duur en te traag en grond is bijna op) maar de sociale huisvestingsmaatschappijen kunnen woningen in huur nemen op de bestaande markt en verder verhuren conform aangepast sociaal huurbesluit -sociaal huurbesluit aanpassen (nu is huur volgens je inkomen) en de huur vast zetten volgens inkomensgrenzen : min 400 euro – 600 euro – 800 euro
Hieronder kan je de twee aangenomen stellingen over wonen terugvinden:
Stelling 10
In een sterk verstedelijkt Vlaanderen zoeken steeds meer (divers samengestelde en eenpersoons-) huishoudens een betaalbare woning op hun maat. Door het woonaanbod te vergroten, houden we wonen betaalbaar en kan eenieder een eigen plek vinden.
We creëren meer woonentiteiten binnen het bestaande ruimtebeslag door bouwregels te versoepelen en dus meer toe te laten. We hebben tevens aandacht voor voldoende omgevingskwaliteit, duurzaamheid en leefbaarheid. De reglementering zal wel altijd waken over de woonkwaliteitsvoorwaarden en ieders privacy.
We doen dat ook toekomstgericht, bijvoorbeeld door uit te gaan van deelmobiliteit of door andere al dan niet tijdelijke creatieve oplossingen voor het parkeren en af te stappen van verouderde voorschriften die uitgaan van bezit van 2 wagens per wooneenheid.
Concreet maken we het eenvoudiger om in de hoogte te bouwen, bestaande gebouwen op te splitsen en woningen te delen. We zorgen ervoor dat onbenutte ruimtes zoveel en zo eenvoudig mogelijk kunnen worden gebruikt (wonen boven handelspanden enz.). Net zoals we voor het zorgwonen gedaan hebben, zorgen we eveneens voor een laagdrempelig regelgevend kader voor co-housing, tiny houses, tijdelijke wooncontainers, enz.. We bieden hiervoor meer beleidsruimte en de bijbehorende middelen aan de lokale besturen.
Er is ook nood aan het creatief kunnen omgaan met grondeigendom. Bv. alternatieve vormen van recht van opstal, waarbij je kan bouwen zonder eigenaar te zijn van de grond.
Stelling 11
We hervormen de woonfiscaliteit. We moedigen het kopen van de enige woning aan door de registratierechten naar 0 % te brengen en de hypotheekrechten af te schaffen.
Woonfiscaliteit nu is te arbitrair, te weinig sturend en niet-samenlevingsvormneutraal. We hervormen om de bouwshift te realiseren. Sturende lokale autonomie is hierbij een meerwaarde.
Er is nood aan nieuwe, creatieve, fiscaal aantrekkelijke financieringsvormen, zoals bv. huurkoop.
Woonfiscaliteit moet samenlevingsvorm neutraal zijn en mag niet onevenredig nadelig uitvallen voor alleenstaanden.
We verlagen het Kadastraal Inkomen voor wie investeert in meer duurzaamheid en klimaatneutraliteit.
We verlagen de kostprijs van het bouwen door een BTW-hervorming. We verlagen het BTW-tarief voor alle klimaatneutrale investeringen in (ver)nieuwbouw tot 6 % (of minder).
Wil je meer weten over Operatie Liberaal Vuur? Klik dan hier.
